Gidiyoruz… Tik, tik, tik.... Kim o ? Hazirlan gidiyoruz.. Sen Kimsin? Nereye gidiyoruz ? Siran geldi. Gerçek evine gidiyoruz. Gerçek ev mi? Sen! Yoksa! Evet. Haydi gidelim. Dur bir dakika.. bir sürü yarim isim var. Is yarim kalmaz birileri tamamlar. Oyalanma artik. Çocuklar, onlar daha çok küçük, bari vedalassaydim. Sen olmadan da büyürler, haydi bekliyorlar. Bekliyorlar mi ? Onlar da kim ? Gidince görürsün. Anladim. Anladim ama kalbini kirip, gönlünü alamadiklarim, iyiligini görüp, karsilik veremediklerim var. Anlayacagin borçlu gitmek istemiyorum. Bunu zamaninda düsünseydin! Zamaninda mi? Iyi de ben hep zamanim var saniyordum. Hepiniz aynisiniz.. Zaman dedigin, içinde bulundugun an.. Bunun ötesi yok. Keske, keske... Devam et.. Bugünü yasarken hep yarinin var gibi davrandin..Üstündeki uniformanin (insan olmanin) sorumluluklari var.. Yerine getirmedin.. Bu sana bir uyariydi. simdi gitmiyoruz... Ama her an gidebiliriz.. Bir daha geldigimde önünde umut, arkanda pismanlik olmasin !...
Sen o vakitte ve o vaktin sonrasında merhametini esirgeme Allah'ım! Teşekkürler paylaştığınız için...
tüylerim diken diken oldu yaa. bir an için kendimi gidiyormuş gibi hissettim ki hep oyle olmamız lazım ..... paylaşımın çok hoştu kardeşim sağolasın
